วันที่สอง ของมิชชั่นล่าสุด

11:38am พยายามต่อต้านความคิดฟุ้งเฟอะ ที่คิดตอนนี้ เพื่อมาเขียนบล็อกไว้หน่อย ว่า เมื่อวาน ผมดันออกไปซื้อหมึกอินเดียมา กะว่าจะลองวาดในกระดาษ อยากจะดัดจริตถนอมสายตาสักหน่อยครับ ปรากฏว่ามันใช้งานยากมาก! จนเรารู้สึกว่า ไม่อ่ะ แบบนี้ยิ่งเพิ่มงาน ไหนจะต้องลบรอยดินสอ ไหนจะต้องแสกนอีก สุดท้ายเปิดวาค่อมมา ใช้เวลาไปประมาณ 50 นาทีก็เสร็จเรียบร้อยครับ อ่ะๆๆ ต้องมีหลักฐานใช่ป่ะ เดี๋ยวจะหาว่าผมโมเม นี่ครับ งานล่าสุดที่ทำเมื่อวาน ดีใจนะ สุดท้าย ได้เริ่มต่อโมเมนตั้ม กับไม้หัวคอมิคส์ซีรีส์ยาว ของหญิงใหญ่ โดยเปลี่ยนชื่อเป็นมังงะเรียบร้อย ไม่ให้ตัวเองลืมวัตถุดิบที่รัก: ภาษาญี่ปุ่น จากงานตัวเองครับ วันนี้จะต่อหน้าสองนะ ขอให้วันเสาร์ว่างๆไม่ทำให้ผมฟุ้งเฟอะจนทำงานไม่จบนะ โอมเพี่ยงงงงงงง (อวยพรแบบบอกวัยมากเรยแฮะ

ป.ล. ผมตัดทิ้งเรื่องนึง คือไม่ออกไปซื้อถังขยะเพิ่มตรงบริเวณโต๊ะทำงาน หยิบเอาจากข้างเตียงมาใช้แทน เป็นไงล่ะ เก่งมั้ย ชายใหญ่ต้องภูมิใจกับการ 節約する (ประหยัดเงิน) ของผมเป็นแน่ อิอิครุคริ

ป.ล. 2 ยังเหมือนคิดอะไรอยู่อีก อาจจะเป็นบทสนทนาเรื่อง การหนีโลกกับการสร้างโลก ที่ผมคุยกับพี่ยอด หลังจากเช้านี้เกิดความคิดว่า เราเอาเวลาให้ตัวเอง เท่ากับเราต้องเสียเวลาที่จะให้คนอื่น ประมาณนั้น น่าจะเรื่องนี้อยากไปอ่านแล้วก็ ไม่รู้สิ ถ้ามีความคิดอะไรอีก คงต้องฟรีไรต์ออกมาก่อนแล้วกันมั้งครับนะ เห้อ จนกว่าจะได้เล่าเรื่องชายกลาง น้องชายต้นไม้ ผู้เจนจัดการใช้ความคิดและตัวอักษร ผมคงอาจจะยังต้องสู้รบกับสึนามิความคิดเช่นนี้ไปอีกสักพัก ไม่ต้องห่วงนะครับ ฟรีไรต์จะช่วยผมเอง