ไม้หัวซีนที่ 2 วันที่ 12 มุดไปมุดมาคะ

7:48am ‘อร่อยจังเลยยยยยยย’ ผมบอกน้องสาวสุดใจดีของผม หญิงเล็กครับ หลังจากที่กินเป็ดจากร้านเป็ดสุดโปรดที่ควีนส์เวย์ พอดีหญิงเล็กเธอมีภารกิจต้องไปจัดแสดงงานที่ลอนดอนครับ เธอเลยถือโอกาสซื้อเป็ดมาฝากผมด้วย ‘คิดถึงจังเลยอ่าาา อยากจะให้หญิงเล็กพาพี่มุดดินไปโผล่ในสวนเคนซิงตันอีกครั้ง คิดถึงห่านมุดหัวลงในทะเลสาบมากกก’ ผมหันไปมองหญิงเล็ก ซึ่งตอนแรกเธอเกือบจะใจอ่อนให้ผม แต่แล้วก็มีเสียงในหัวดังขึ้น ‘แต่ ยัง ทำ ซีน ไม่ เสร็จ ไม่ ใช่ เหรอ ค่ะ!!!’ ‘ว้ากกกก อย่าเข้ามาในหัวพี่แบบนั้นเซ่!’ ผมสะดุ้งลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วก็ต้องยอมปล่อยน้องสาวตัวเอง ไม่ไปกดดันเค้าให้ทำอะไรที่ยังไม่ใช่เวลาตอนนี้ ในเมื่อน้องก็พูดถูก จะกลางปีแล้ว ผมยังไม่ได้ออกซีนใหม่สักที

‘แต่หญิงเล็กก็ยินดีด้วยนะค่ะ ที่คืนนี่พี่ทองจะ edit งานซีนที่ 2 ในพาสที่ 2 จบคะ’ หญิงเล็กบอกผม ในขณะที่กำลังลูกหัวตัวเงินตัวทองไปด้วย นี่ สัตว์ก็ไม่กลัวหญิงเล็กเหรอเนี่ย นึกว่าจะเป็นแต่กับชายเล็กเท่านั้น ‘เห ทำไมไม่เจอกันหน่อย หญิงเล็กใช้พลังได้รอบด้านแบบนี้เลยล่ะครับเนี่ย’ ผมทึ่ง พร้อมกับ พยายามควานหาในถุงว่ามีอะไรมาฝากอีกมั้ย ‘ว้าาาาก ตั๋วเข้าชมนิทรรศการของตูเว เหรอ!!!’ ผมถามหญิงเล็ก แล้วเธอก็บอกว่า ใช่คะ เป็นตั๋วที่บังเอิญเจอที่พื้นถนนพอดี น่าจะมาจากไหนไม่ทราบเหมือนกัน

‘มาคะ เรามาอ่านหนังสือกันดีกว่า เดี๋ยวเล็กก็ต้องมีภารกิจไปกู้โลกต่อด้วยคะ’ หญิงเล็กน่าจะพูดถึงโลกในจินตนาการของเธอ ไม่ก็โลกที่ผมยังไม่ได้มีโอกาสไป ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ‘ได้เลยจ้ะ พี่พกมาแล้ว ตั้งแต่รู้ว่าหญิงเล็กจะโผล่มาอ่านหนังสือกับพี่ที่สวนลุมวันนี้ ผ่านโทรจิต ก็เลยหยิบเล่มนี้มาอ่านกัน ปกรณัมปรัมปราจ้าาาา’ ผมยังยกหนังสือขึ้นไม่ทันได้โชว์ปก หญิงเล็กก็บินพุ่งมาด้วยความเร็วยิ่งกว่าเสือชีตาร์คว้าหมั่บเอาหนังสือผมออกจากมือ

‘กรี้ดดดดดดดด หนังสือโปรดหนูเลยค่าาาาา แงๆๆๆ ที่ห้องสมุดที่คอนโดต้นไม้ใหญ่ยักษ์ มีแต่คน (ไม่ก็สิ่งมีชีวิตอื่นๆ) ยืมไปตลอดเลยคะ เบื่อมากๆๆๆ หนูจำไม่ได้แล้วว่ามันเป็นยังไงบ้างเนี่ยคะ มีอะไรอุบัติขึ้นบ้างมั้ยคะที่ได้อ่าน’ หญิงเล็กถามผม แต่ไม่แน่ใจว่าเธอจะอยากฟังคำถามหรือเปล่า เพราะตอนนี้ เธอเอาแต่เปิดไปยังหน้าหนังสือ โดยเปิดไปหน้าที่มีรูปภาพเป็นหลักเลย

‘เอ่อ อุบัติเหรอ ก็ถ้าจะให้พูดถึงใครที่เกิดจากฟองสบู่แบบอะโฟรไดต์ ก็คงยังไม่ได้อ่านเจออะไรเจ๋ง เจ๋ง ไหมนะ (ผมคิดสักครู่ จริงๆน่าจะคิดได้นาน เพราะหญิงเล็กเหมือนจะไม่ได้ฟังผมแล้ว แต่กลับเปิดผมใบไม้หยิบสมุดสเก็ตช์ออกมาเริ่มวาดก๊อปปี้ตามภาพในหนังสือแล้วตอนนี้) ก็ ใช่! มนุษย์ยุคหิน ตลกมากๆๆ เค้าเล่าว่า มนุษย์เกิดมาได้ยังไงใช่ม้า แล้วก็บอกว่า จริงๆมีเรื่องเล่าที่บอกว่า ช่วงแรกมนุษย์เกิดมาจากทอง ต่อมาก็เป็นเงิน แล้วก็มีทองแดง ประมาณนี้ แล้วมาเล่าตอนท้ายๆเรื่องใครโยนหินไปข้างล่างแล้วก็กลายเป็นมนุษย์ยุคหินอะไรประมาณนี้เนี่ยแหล่ะ โอ๊ย!’

ผมตกใจ แล้วหญิงเล็กก็ตกใจ เราหันหลังไปดู เพราะผมรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรลอยมาโดนที่บริเวณสะเอว

‘หมายูนิคอร์น!!’ ผมร้องเรียก เห็นสัตว์เลี้ยงหญิงเล็กโผล่มา ครั้งนี้ตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมอีก น่าแปลกจริงๆ ที่เวลาแบบนี้ ก็บังเอิญไม่มีมนุษย์คนไหนโผล่มาแถวนี้เลย เราอยู่กันแถวๆที่ถีบเป็ดแท้ๆ แต่กลับเป็นช่วงบ่ายๆ ที่ไม่มีคนเดินเท่าไหร่ ทั้งน้องไม้หัว กับสัตว์เลี้ยงจึงไม่กลัวที่จะโผล่หน้าออกมา

‘มานี่ๆๆๆ’ หญิงเล็กร้องเรียก พร้อมกับผละหนังสือออกอย่างง่ายดาย ‘เป็นยังไงบ้าง ไปเที่ยวไต้หวันมาใช่มั้ย? ได้กินบ๊ะจ่างที่ชอบหรือเปล่าจ้ะ ยูนินิด’ หญิงเล็กตอนนี้ได้กลายเป็นเหมือนคุณแม่เล็กไปแล้ว กอด ฟัด ลูบเขายูนิคอร์น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ลืมงานศิลปะไปจนหมด

‘ดีคะพี่ทอง’ หญิงเล็กพูดหรือว่าส่งเสียงทางจิตผมก็ไม่แน่ใจ ‘หญิงฟังแบบนี้ก็สบายใจแทนพี่น้องแล้วคะ ว่าพี่ทองยังคงอ่านหนังสือ ดีมากคะ แล้วซีนก็กำลังจะอุบัติขึ้นแล้วด้วยในไม่ช้า ดังนั้น เล็กหญิงจะต้องขอตัวไปกอบกู้โลก กับภัยพิบัติธรรมชาติ ที่ดูจะไม่ธรรมชาติบนโลกนี้ก่อนนะค่ะ!’ หญิงเล็กขึ้นไปขี่อยู่บนหลังของหมายูนิคอร์นเรียบร้อยแล้วก็นับ 3….2…..1!

ฟี้วววววววววววววว

ทั้งสองบินทะยานขึ้นสู่เวหาอย่างรวดเร็วราวกับการปล่อยจรวดของโครงการ NASA

ผมได้แต่นั่งอึ้งอยู่ตรงนั้น กับสมุดสเก็ตช์ที่หญิงเล็กลืมเอาไว้ แล้วก็ตัวเงินตัวทอง ที่สะบัดหางร่ำลาลงน้ำไป

8:02am