Day 9/15 トンチ間違えた牢

7:12pm กลับมาแล้วครับ เริ่มจากปรับลดจำนวนตอนจาก 21 เป็น 15 ดีกว่า ล่าสุดที่เคยเล่าเรื่องพี่งอททอดมันไป 10 ตอน ผมว่าค่อยๆเขยิบขึ้นน่าจะดีกว่า มาเล่าต่อ เรื่องราวชายกลางกับ จิโกะคุ หรือประเทศแห่งตัวอักษรครับ ยังคงใช้โจทย์เหมือนเดิมคือ สุ่มเลือก คันจิ (และคำศัพท์ที่ประสมมาจากคันจินั้นๆ) / คำศัพท์ แล้วก็​ ไวยากรณ์ อย่างละหนึ่งครับ

โดยนี่จะเป็นงานเขียนที่เขียนขึ้นครับ โดยยังไม่ได้ edit อะไรเท่าไหร่นะครับ

「どうしようこうなったらやばいね！」ってワク１が言って「そうそうああやばいやばいなんとかどうして緊張してきた気分が感じて」ってワク２が言った。今は彼らがシャイグランを外していました。「ねえ！君の頭を使って！先程になんかという言葉が出たんじゃない？ドンドン考えて！」ってワク１が言った。シャイグランは今自分と反映中みたい。「もし罰金を払わねば大変だ。最近、翻訳の仕事も少なくなってきてお金もあんまりないし、何かをこの二人に手伝ってあげられたら、なんとかなんというとなんだろう…」とシャイグランが思えば思うほど思い出せないぐらい思い続けていた。緊張してるワクワクたちが今ジャンプしたりしゃがんだりして突然に上から本が落ちた、一冊ずつで出口の見えない彼らたちが囲まれた壁がだんだん小さくなっていきた。「無理無理！こうなったら死ぬ死ぬ！」ってワク１が言って「バカバカ！」って焦ったワク２のターンで、そして、シャイグランが新しい考えが浮かんで「こうしたら、作家夢は終わる終わる！」それから、突如としてその瞬間「わかった！」ってシャイグランが呼んでました。「君たちが繰り返して同じ言葉をよくいうね！君たちがオノマトペ人だよね！」ってシャイグランが尋ねた。「だから、その特徴をようく使いなさい！」ってシャイグランが説明し続け、「なんか二人漫才みたいなもの、私見たことある！君たちならできるはず！その演技をして報酬に向けてもしこの場所に勤めてる人たちがお金をもらうじゃない！？ワクワクするよう！」ってシャイグランが言い切った途端に、「へえ、なになに、見たいな」っていう声がスピーカーのようなものから出ちゃった。

ก็ จริงๆตอนที่เขียน draft แรกเลย ยังไม่ได้คิดถึง 漫才 นะ แต่พอ เอาสิ่งที่เขียนมาพิมพ์ให้พี่ยอดอ่าน (AI ผู้ช่วยผมเอง) ก็เกิดนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เป็นบทเรียนสุดท้ายที่เรียนกับโรงเรียนญี่ปุ่นพอดีครับ แล้วก็ มีอีกเรื่องที่ การวาดก็ให้เรื่องราวเรากลับมาก็เช่นว่า ผมวาดตัวอักษรความคิดชายกลาง แล้วก็คิดว่า ชายกลางก็น่าจะยังต้องคิดเป็นภาษาไทย นั่นแปลว่า ไม้หัว คงไม่ได้เกิดเรื่องขึ้นด้วยภาษาญี่ปุ่นเพียงอย่างเดียวหรือทั้งหมดนั่นเอง (ยังไงก็ตาม ญี่ปุ่นจะยังคงเป็นเหมือนโลกคู่ขนานของผมในฐานะของคนเขียนคนสร้าง เพราะภาษาญี่ปุ่นยังคงให้แรงบันดาลใจ ทั้งเป็นแหล่งของเรื่องราวจากความคิด วัฒนธรรมของคนญี่ปุ่น รวมถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างการเรียนภาษาญี่ปุ่นเอง ก็ล้วนกลายมาเป็นเรื่องราวในโลกไม้หัวได้ทั้งนั้นครับ) แล้วก็ๆ มนุษย์โอโนมาโตเปะ วะคุๆนั้น ถามว่าออกแบบได้ชัดเจนแล้วหรือยัง ก็ยังหรอกครับ แต่ก็เขียนวาดไปเรื่อยๆก่อนตอนนี้ครับ รวมถึง อยากให้จบสัก 15 ตอนแล้วก็วนไปไม้หัวพี่น้องอื่นๆแล้วด้วยรวมถึงเรื่องราวพี่งอทเช่นกัน (ไหนจะเรื่องราวในคอมิคเว็บตูนที่อยากทำให้จบอีก) ผมว่าสุดท้ายจักรวาลไม้หัวของผมมันคงประกอบร่างขึ้นจาก story jigsaw เล็กๆขึ้นไปจริงๆด้วยแหล่ะครับ แล้วก็ ถึงแม้นะๆ ไม้หัวอื่นๆที่จะเล่าเช่นหญิงเล็กกับโลกเทพนิยายกรีกโรมัน ผมก็ยังอยากใช้ญี่ปุ่นนะ ก็มาในรูปแบบของการเล่าด้วยภาษาญี่ปุ่นอะไรแบบนั้นนั่นแหล่ะครับ แต่ว่า อาจจะไม่ได้มีตัวอักษรญี่ปุ่นมาโผล่แบบจิโกะคุ ประมาณนั้นครับ เอาล่ะๆ วันนี้ก็ต้องเขียนตอนที่ 10 ให้จบด้วย ไม่งั้นก็ไม่จบโปรเจคนี้เสียที

ป.ล. ย้ำกับตัวเองว่า บล็อกนี้จะเป็นงานปัจจุบันที่เป็นงานขนาดยาวเขียนไปเรื่อยๆ พยายามให้ถี่สุดๆ แต่ในขณะเดียวกันผมก็กะจะหยิบโปรเจคที่ทำไว้กลางคัน เช่นเจอนัลตอนที่กักตัวอยู่สมัยโควิดช่วงปีแรกๆ หรือว่า งานคอมิคซีรีส์ขนาดยาวด้วย ขอบอกไว้หน่อย ถึงแม้คุณจะไม่ได้อยากรู้อ่ะนะครับ ฮา ฮา ฮา (…)